خروج حاتمی کیا در معرض قضاوت مردم ، نمره بیستمین اثر آقای کارگردان چند است؟ - سهندبلاگ

گروه فرهنگ و هنر خبرنگاران: سارا عاقلی

بیستمین ساخته حاتمی کیا اثرگذار است، اما نه از جنسِ آثار قبلی اش؛ تاثیرِ جدیدترین ساخته او که داستانش در سال 97 به شکل گرفت، ساختش در دی 98 خاتمه گرفت و در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر اکران شد نه به فراوری که به نحوه توزیع مربوط می گردد.

حالا شرکت فراورینماینده و سرمایه گذار آن یعنی سازمان اوج تصمیم گرفته که فیلم را وارد سامانه نمایش خانگی کند تا در روز های کرونایی همزمان با تعطیلی سالن های سینمایی، بساط سینما و محصولات فرهنگی تعطیل نگردد.

نحوه توزیع جدیدترین ساخته حاتمی کیا فیلم او را بر سر زبان ها انداخته، اما در این بین باید نیم نگاهی به داستان آن انداخت؛ ابراهیم حاتمی کیا ثابت نموده که فرزند زمانی است که در آن می زییَد و برای زمانه خویش فیلم می سازد؛ حتی اگر قرار باشد یک برش از زندگی شهید چمران را در دهه 90 به روی پرده ببرد در حفره های تاریخی سقوط نمی نماید از 49 سال زندگی چمران حرف روز را بیرون می کشد یا به قول خودش به مسئله روز جامعه یعنی مذاکره می پردازد؛ یا مانند به وقت شام مفهومِ دفاع را در امتدادِ سال های دفاع مقدس در دهه 60 تا دفاع از حرم در دهه 90 روایت می نماید.

حاتمی کیا این بار در خروج هم با بک گراندی از دفاع مقدس به سراغ مسئله روز جامعه اش رفته، به سراغ یکی از صد ها پفراینده اعتراضات مردمی علیه بی عدالتی، یکی از صد ها اعتراضی که کارگر و دهقان و دانشجو می نمایند و شنیده نمی گردد و در آخر بخاطر نبودِ ساختارِ بروزِ اعتراض یا با سرخوردگی بیشتر دوباره به حاشیه رانده می شوند یا به اغتشاش و خروج متهم و به حاشیه کشیده می شوند.

خروج هر دو حاشیه را به تصویر می کشد؛ داستان حاشیه نشینانی که زمانِ دفاع مقدس در متنِ جنگ حضور داشتند و آنقدر شهید تقدیم کردند که به قول خودشان، قبرستانشان آباد شد، اما با خاتمه جنگ دوباره به حاشیه بازگشتند و حالا سه دهه پس از جنگ، راهی برای پیگیری مطالبات درباره زمین ها و محصولات از دست رفته شان پیدا نمی نمایند و جدالشان با مرکز شروع می گردد.

خروج، روایت جدال است؛ جدالِ دهقانانی که برای اعتراض از مزرعه شان با تراکتور راهی قلبِ مرکز یعنی پاستور می شوند و در جای جای سفرشان با نمایندگانی از مرکز روبرو می شوند که نمادِ محافظه کاری هستند و قصدِ منصرف کردنِ آن ها را دارند؛ از افراد استانداری و فرمانداری گرفته تا نیروهی امنیتی، اما چند قدم مانده به رئیس جمهور، گرفتارِ مشاورِ او می شوند که آیینه تمام نمای دولتِ لیبرال است؛ فردی که در اصل بر ضد مردم است، اما در رسانه ها از خود، تصویری مردمی می سازد؛ یک کاربلدِ رسانه ای و جنگ روانی که دورویی و دغل بازی اش برای خیلی ها آشنا است؛ آشنایی که با چهره دین به جنگ عدالت و حق خواهی می رود و کشاورزان را متهم به خروج می نماید.

دهقانانِ معترض هم هر یک نماد یک سبک فکری محسوب می شوند؛ برخی انقلابی اند و روحیات دوران دفاع مقدس را حفظ نموده اند، تا آخر داستان می فرایند و هزینه می دهند و برخی همزمان با دوران چرخیده اند و می خواهند همه مسائل را با مذاکره حل نمایند! ساده دلی و پاک بازی هم ویژگی برخی و ساده لوحی و زود گول خوردن ویژگی برخی دیگر است.

در میان جمع پیرمردانِ دهقان، یک جوان و یک زن هم حضور دارد که هر یک ویژگی های طبقه خود را بازتاب می دهند؛ پیرزنِ کشاورز با بازی پانته آ پناهی برای جا کردن خود در حرکت اعتراضی علاوه بر جدال با مرکز، ملزم به جدال مردان نیز هست؛ چند بار توسط سیطره مردانه گروه طرد می گردد، اما در نهایت با سرسختی توام با حس زنانگی و مادرانگی در میان آن ها قرار می گیرد و در گیرودار اتفاقات مختلف، نگران سلامتی پیرمردان است و به آن ها رسیدگی می نماید.

تازه ترین اثرِ حاتمی کیا فراموش نمی نماید که داستانش را در اواخر دهه 90 و اوج سیطره فضای مجازی روایت می نماید به همین خاطر در قسمت هایی از داستان، سایه فضای مجازی و تاثیرش بر اعتراضِ ساده دهقانان را هم به تصویر می کشد.

خروج، حاشیه نشینان و مسائلشان را به تصویر می کشد، اما حاشیه ای که روایت می نماید در ضعف، ذلت و نفرت غوطه ور نیست بلکه حاشیه دست حاشیه را می گیرد و علی رغم مسائلش یاری رسانی را از یاد نمی برد؛ مثل آنجایی که کشاورزان معترض با یک دهقانِ در راه مانده روبرو می شوند و به او یاری می نمایند کاری که وظیفه مرکز است، اما انجام نمی دهد.

اما در خروج محتوا بر فرم پیشی می گیرد؛ شخصیت پردازیِ شخصیت های فرعی و دیالوگ هایشان برخی جا ها ضعیف و بیش از حد شعارزده است و انتظار مخاطب از حاتمی کیا را برآورده نمی نماید؛ حتی در برخی سکانس ها مخاطب را می خنداند و او را بین طنز اجتماعی و درام سرگردان می نماید؛ البته که صحنه های نابی مانند مزرعه پنبه و پرواز پنبه ها را هم به تصویر می کشد؛ نمره بیستمین اثر حاتمی کیا شاید بیست نباشد، اما آنقدر هست که دیدنش را واجب کند!

حالا خروج حاتمی کیا از یکشنبه 24 فروردین به صورت آنلاین و پیش از اکران عمومی از سامانه های فیلیمو و نماوا با قیمت 12 هزار تومان اکران خواهد شد و از زمان خرید بلیط تا تماشای آن 24 ساعت زمان وجود دارد.

نحوه توزیع جدید سازمان اوج نشان داد که می توان سینما را با شرایط متفاوت از جمله تعطیلات کرونایی وفق داد تا زمانی که تماشاگران نمی توانند به سینما برود؛ سینما به خانه مخاطبین بیاید؛ اوج با این کار خود، انتظارِ انعطافِ سینما را برای تماشاگران درباره دیگر آثار سینمایی نیز به وجود می آورد.

تماشای داستان جدال حاشیه با مرکز، جامعه با حاکمیت، دهقان با سیاست باز می تواند اتفاقِ مثبت برای روز های درگیری ما با کرونا باشد و همزمان با مسائل حاشیه نشینان، دولت و مدیریتِ بی حالش را هم یادآوری کند.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا