گنجینه ای از صدا و موسیقی در ویترین های یک موزه

به گزارش سهندبلاگ، نخستین موزه صدا و موسیقی در کشور و نخستین موزه خصوصی در استان آذربایجان شرقی با صدور مجوز رسمی از سوی اداره کل موزه ها و اموال منقول تاریخی کشور توسط رئیس جمهوری چهارم اردیبهشت سال گذشته در خانه تاریخی امیرپرویز تبریز افتتاح شد.

گنجینه ای از صدا و موسیقی در ویترین های یک موزه

این خانه تاریخی شامل دو طبقه بوده و ورودی اصلی آن در ضلع غربی واقع شده است؛ در طبقه اول سه اتاق وجود دارد و در قسمت بالای ورودی در طبقه اول، یک بالکن به فرم نیم بیضی ساخته شده است؛ از ویژگی های شاخص این بنا می توان به نمای آجری و قاب بندی شده، اشاره نمود. همچنین نمای اصلی ساختمان (نمای شمالی) دارای آجرکاری هایی مربوط به دوره پهلوی(بخصوص نمای طبقه اول) بوده و در و پنجره های آن نیز از چوب ساخته شده است.

حسین ساجدی مدیر موزه صدا می گوید: در این موزه 300 قلم شی مرتبط با صدا و موسیقی به نمایش گذاشته شده است، این آثار را طی سه دهه گذشته با توجه به علاقه ای که داشتم جمع آوری نموده ام.

مدیر موزه صدا هدف از راه اندازی این موزه را حفظ گنجینه های هنری، شناسایی و معرفی صندلی والای فرهنگ این سرزمین، پژوهش، آموزش و تقویت بنیان های فرهنگی در مقابل فرهنگ های مهاجم می داند: با توجه به این که موسیقی، هنر همزاد بشر و زبان مشترک میان مردم دنیا است، تهاجم فرهنگی و رسوخ در ساختارهای فرهنگی ملل به ویژه در گروه سنی جوان بیشتر به وسیله این هنر انجام می گردد.

در طبقه اول موزه صدا، کتابخانه قرار گرفته است؛ طبقه دوم به نام تالار استاد اقبال آذر نام گذاری شده است. در این تالار ادوات صوتی مانند انواع رادیوهای لامپی، گرامافون های هندلی، گرام و ریل، آپارات، اسلاید، نخستین و آخرین نسل تلویزیون های سیاه و سفید به نمایش در آمده است.

تالار شماره 2 نیز به نام استاد سلیمی بوده و در آن سازهای مضرابی مانند انواع تارهای ایرانی، آذربایجانی، قوپوز، سه تار، تنبور، گیتار، چنگ، باغلاما، ماندولین، رباب، بانجو، شورانگیز و دیگر سازهای زهی مضرابی قرار گرفته است و تالار شماره 3 نیز به نام استاد بابایان نام گذاری شده و به سازهای بادی مانند انواع بالابان، سرنا، کرنا، نی، دوزاله، نی انبان، شیپور قره نی، ساکسیفون، طوبا، ترومبون، ترومپت، ساز دهنی و دیگر ساز های بادی اختصاص دارد.

تالار شماره 4 نیز به نام استاد زاون نام گذاری شده و به سازهای زهی آرشه ای مانند انواع کمانچه های ایرانی، آذربایجانی و لری، انواع ویولن، قیچک، چغانه، ویلنسل و کنترباس اختصاص دارد.

در تالار شماره 5 که به نام استاد فرنام نام گذاری شده، سازهای کوبه ای مانند انواع نقاره، تنبک، دهل، دمام، قاوال، دف، ضرب ،درامز، طبل و... به نمایش گذاشته شده است.

تالار شماره 6 نیز به نام استاد بیگجه خانی نام گذاری شده و به سازها و وسایل این هنرمند نامی اختصاص داده شده است. در تالار شماره 7، سازهای ملل مختلف و در تالار شماره 8 نیز سازهای کلاویه دار مانند انواع قارمون، آکاردیون، ارگ، بایان، هارمونیکا، ملودیکا و زنگوله ها به نمایش گذاشته شده است.

این موزه دارای آرشیو صوتی اذان موذن ها، مجموعه های صوتی قاریان، تعزیه خوانان، چاووش خوانان، پرده خوانان، منقبت خوانان، شبیه خوانان، سرودخوانان، آوازخوانان، نوازندگان، آهنگ سازان و آثار ارزشمند موسیقی های فاخر است.

در زیر زمین این موزه، دیگر ابزار آلات موسیقی مرتبط با صدا و آیین ها همچون کوبه درها، دارالحکومه، کاروانسراهای قدیمی و زنگوله هایی از دوره صفویه تا کنون به نمایش گذاشته شده است.

ساجدی که عضو هیئت مدیره انجمن موسیقی و عضو شورای موسیقی استان آذربایجان شرقی هم است، از اختصاص سالن صبا برای اجرای تحقیقات، برنامه های پژوهشی و کارگاه آموزشی در این موزه خبر می دهد: بخش آموزش موزه در قسمت جنوبی ساختمان واقع شده است و از مهم ترین رسالت های آن می توان به ایجاد مرز بین موسیقی ارزشمند و غیرسودمند، ایجاد محل مناسب برای آموزش، پژوهش و معرفی گنجینه های فرهنگی، هنری، معرفی هویت گذشته موسیقی این سرزمین درخصوص فرهنگ شنیداری، نمایش آیین های مرتبط، گسترش جاذبه گردشگری با کوشش اصحاب فرهنگ، هنر، مسئولان و متولیان دلسوز در آینده اشاره نمود.

موزه صدا در شهر تبریز، خیابان تربیت، کوچه کرباسی، شماره 73 واقع شده است.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا

منبع: میراث آریا
انتشار: 9 آبان 1400 بروزرسانی: 9 آبان 1400 گردآورنده: sahandblog.ir شناسه مطلب: 5151

به "گنجینه ای از صدا و موسیقی در ویترین های یک موزه" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "گنجینه ای از صدا و موسیقی در ویترین های یک موزه"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید